Domain Names : Επίλυση Διαφορών & Προστασία

Για τις επιχειρήσεις ηλεκτρονικού εμπορίου τα ονόματα χώρου («domain names») αποτελούν ένα είδος ταυτότητας στον παγκόσμιο ιστό. Συνιστούν δηλαδή τον διαδικτυακό χώρο, όπου καθίσταται δυνατή η πρόσβαση πελατών και η κατάρτιση συναλλαγών. Συνεπώς, λειτουργούν ως το τεχνολογικό μέσο για την είσοδο μιας επιχείρησης στον κόσμο του διαδικτύου.

Ακριβώς εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής αξίας των ονομάτων χώρου ήδη από τα πρώιμα στάδια της εμπορευματοποίησης του παγκοσμίου ιστού εμφανίστηκε το φαινόμενο του κυβερνοσφετερισμού [cybersquatting], δηλαδή η κακόπιστη κατοχύρωση ονομάτων χώρου χωρίς πρόθεση για προσωπική εμπορική ή άλλη δραστηριοποίηση αλλά με σκοπό την παρεμπόδιση της επιχειρηματικής δραστηριότητας τρίτων προσώπων, την αθέμιτη άγρα επισκεψιμότητας ή την μεταπώληση έναντι σημαντικού κέρδους.

Για τη ρύθμιση των ιδιωτικών διαφορών, που προκύπτουν σε σχέση με ονόματα χώρου, τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και στην Ελληνική νομοθεσία έχουν θεσπιστεί ειδικές διαδικασίες επίλυσης, ενώ αναλογικά εφαρμόζεται και το δίκαιο των διακριτικών γνωρισμάτων. Από την άλλη, δεδομένης της συνύπαρξης στο διαδίκτυο και μη εμπορικών χρήσεων, έκδηλος είναι ο κίνδυνος της επεκτατικής εφαρμογής προστατευτικών της επιχειρηματικής ελευθερίας διατάξεων σε βάρος της ελευθερίας έκφρασης και άλλων θεμελιωδών δικαιωμάτων, που ασκούνται με την μη εμπορική χρήση του παγκόσμιου ιστού.

Ορισμοί
Ως όνομα Χώρου (domain name) ορίζεται ένα αλφαριθμητικό στοιχείο το οποίο εκχωρείται προς χρήση σε ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο με σκοπό την χρήση, από το συγκεκριμένο πρόσωπο ή με την συναίνεσή του, πρωτοκόλλων ή υπηρεσιών του διαδικτύου. Ειδικά στην περίπτωση Ονομάτων Χώρου με Ελληνικούς χαρακτήρες, το εκχωρούμενο Όνομα Χώρου δύναται να μην συμφωνεί με την μορφή του σε λατινικούς χαρακτήρες όπως αυτή χρησιμοποιείται στα αρχεία ζώνης λόγω της τεχνικής απεικόνισης που απαιτεί το σύστημα DNS (άρθρο 2 Κανονισμού ΕΕΤΤ).

Διακριτικό γνώρισμα είναι το μέσο, με το οποίο εξατομικεύεται στις εμπορικές συναλλαγές είτε κάποιο φυσικό πρόσωπο (λ.χ. το όνομα του), είτε επιχείρηση (λ.χ. διακριτικός τίτλος της), είτε κάποιο εμπόρευμα ή υπηρεσία (λ.χ. το σήμα και ο διασχηματισμός) (ΑΠ 606/2005).

Εμπορικό σήμα μπορεί να αποτελέσει κάθε σημείο επιδεκτικό γραφικής παράστασης ικανό να διακρίνει τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες μιας επιχείρησης από εκείνα άλλων επιχειρήσεων. Μπορούν να αποτελέσουν σήμα ιδίως λέξεις, ονόματα, επωνυμίες, ψευδώνυμα, απεικονίσεις, σχέδια, γράμματα, αριθμοί, χρώματα, ήχοι, συμπεριλαμβανομένων των μουσικών φράσεων, το σχήμα του προϊόντος ή της συσκευασίας του και τα διαφημιστικά συνθήματα (slogans) (άρθρο 121 του Ν. 4072/2012).

Νομικό Πλαίσιο
Αρμόδια αρχή για την εποπτεία του συστήματος διαχείρισης και εκχώρησης ονομάτων χώρου με κατάληξη .gr είναι η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (άρθρο 12 στοιχεία κδ’ και μα’ του Ν. 4070/2012). Με κανονισμό της η ΕΕΤΤ έχει ρυθμίσει λεπτομερώς τα σχετικά θέματα διαχείρισης και εκχώρησης ονοµάτων χώρου (αποφ. ΕΕΤΤ 750/02/19-02-2015, ΦΕΚ 412/Β/24-03-2015). Στον εν λόγω Κανονισμό της ΕΕΤΤ προβλέπεται και η σχετική διοικητική διαδικασία επίλυσης διαφορών αναφορικά με ονόματα χώρου με κατάληξη .gr.

Περαιτέρω, η προστασία των ονομάτων χώρου ως οιονεί διακριτικών γνωρισμάτων καθώς και η επίλυση τυχόν σύγκρουσης μεταξύ ονομάτων χώρου και άλλων διακριτικών γνωρισμάτων στηρίζεται στις σχετικές διατάξεις νόμου (i) για την προστασία των εμπορικών σημάτων (άρθρα 121-183 Ν. 4072/2012, ΦΕΚ 86/Α/11-04-2012),  (ii) για τον αθέμιτο ανταγωνισμό (άρθρα 1 και 13 του ν.δ. 146/1914), (iii) για την προστασία του ονόματος (58 – 59 ΑΚ) και (iv) για τις αδικοπραξίες (914 ΑΚ επ.).

Το Όνομα Χώρου ως Οιονεί Διακριτικό Γνώρισμα
Το όνομα χώρου δεν μπορεί κατ’ αρχήν να ταυτιστεί με την εμπορική επωνυμία, το διακριτικό τίτλο και το εμπορικό σήμα. Εντούτοις, όταν χρησιμοποιείται ως διακριτικό στοιχείο για το πρόσωπο ή την επιχείρηση στο διαδίκτυο, το όνομα χώρου λειτουργεί κατά έμμεσο τρόπο ως διακριτικό γνώρισμα, καθώς τελεί την πρωταρχικά εξατομικευτική και αναγνωριστική λειτουργία του διακριτικού γνωρίσματος στις ηλεκτρονικές εμπορικές συναλλαγές.

Σε αυτές τις περιπτώσεις στο όνομα χώρου θα πρέπει να αποδίδεται μια οιονεί λειτουργία διακριτικού γνωρίσματος (ΜΠρΠατρών 868/2001, ΔΕΕ 2001 : 711, ΠΠρΑθ 3359/2003, ΔιΜΜΕ 2004 : 100, ΜΠΑ 3286/2014). Κατά συνέπεια, θα πρέπει να απολαμβάνει προστασίας αντίστοιχης με εκείνη των διακριτικών γνωρισμάτων αλλά και ένα άλλο διακριτικό γνώρισμα θα πρέπει να προστατεύεται από τη χρήση ενός ονόματος χώρου (ΠΠρΑθ 4327/2003, ΔΕΕ 2004 : 750, ΕφΑθ 5476/2010).

Σύγκρουση μεταξύ Ονόματος Χώρου και Εμπορικού Σήματος
Η καταχώριση του σήματος παρέχει στον δικαιούχο αποκλειστικό δικαίωμα. Ιδίως παρέχει το  δικαίωμα της χρήσης αυτού, το δικαίωμα να επιθέτει αυτό στα προϊόντα, τα οποία προορίζεται να  διακρίνει, να χαρακτηρίζει της παρεχόμενες υπηρεσίες, να επιθέτει αυτό στα περικαλύμματα και τις  συσκευασίες των εμπορευμάτων, στο χαρτί αλληλογραφίας, στα τιμολόγια, τους τιμοκαταλόγους,  τις αγγελίες, τις κάθε είδους διαφημίσεις, ως και σε άλλο έντυπο υλικό και να το χρησιμοποιεί σε ηλεκτρονικά ή οπτικοακουστικά μέσα (άρθρο 125 § 1 του Ν. 4072/2012).

Ο δικαιούχος του σήματος δικαιούται να απαγορεύει σε κάθε τρίτο να χρησιμοποιεί στις συναλλαγές χωρίς την άδεια του (άρθρο 125 § 3 του Ν. 4072/2012) :

  1. σημείο ταυτόσημο με το σήμα για προϊόντα ή υπηρεσίες που ταυτίζονται με εκείνες για τις οποίες το σήμα έχει καταχωρισθεί,
  2. σημείο για το οποίο, λόγω της ταυτότητας ή της ομοιότητας του με το σήμα και της ταυτότητας ή ομοιότητας των προϊόντων ή υπηρεσιών που καλύπτονται από το σήμα, υπάρχει κίνδυνος σύγχυσης, περιλαμβανομένου και του κινδύνου συσχέτισης,
  3. σημείο ταυτόσημο ή παρόμοιο με το σήμα που έχει αποκτήσει φήμη και η χρησιμοποίηση του σημείου θα προσπόριζε σε αυτό, χωρίς εύλογη αιτία, αθέμιτο όφελος από το διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του προγενέστερου σήματος ή θα έβλαπτε το διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη αυτού, ανεξάρτητα αν το σημείο προορίζεται να διακρίνει προϊόντα ή υπηρεσίες που ομοιάζουν με τα προϊόντα ή υπηρεσίες του προγενέστερου σήματος.

Κατά συνέπεια, η εφαρμογή των παραπάνω διατάξεων σε σχέση με τα ονόματα χώρου τελεί υπό τρεις σωρευτικές προϋποθέσεις : (α) χρησιμοποίηση σημείου για το όνομα χώρου ταυτόσημου ή παρόμοιου με εμπορικό σήμα, (β) η χρησιμοποίηση θα πρέπει να γίνεται στις συναλλαγές και χωρίς άδεια, (γ) η χρησιμοποίηση θα πρέπει να ενέχει κίνδυνο σύγχυσης ή, σε περίπτωση σήματος φήμης, πιθανότητα προσπορισμού αθέμιτου οφέλους.

Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κίνδυνο συγχύσεως συνιστά το ενδεχόμενο το κοινό να μπορεί να πιστεύει ότι τα επίμαχα προϊόντα ή υπηρεσίες προέρχονται από την ίδια επιχείρηση ή, ενδεχομένως, από οικονομικά συνδεόμενες επιχειρήσεις (βλ. ΔικΕΕ, αποφάσεις επί των υποθέσεων ΓΕΕΑ κατά Shaker, C-334/05 P, EU:C:2007:333, σκέψη 33, και Nestlé κατά ΓΕΕΑ, C-193/06 P, EU:C:2007:539, σκέψη 32). Η ύπαρξη τέτοιου κινδύνου συγχύσεως για το κοινό πρέπει να εκτιμάται σφαιρικά, λαμβανομένων υπόψη όλων των παραγόντων που ασκούν επιρροή στη συγκεκριμένη περίπτωση (βλ., σχετικώς ΔικΕΕ, αποφάσεις SABEL, C-251/95, EU:C:1997:528, σκέψη 22, ΓΕΕΑ κατά Shaker, EU:C:2007:333, σκέψη 34, και Nestlé κατά ΓΕΕΑ, EU:C:2007:539, σκέψη 33).

Η σφαιρική εκτίμηση περί του αν υφίσταται κίνδυνος συγχύσεως πρέπει να στηρίζεται, καθόσον αφορά την οπτική, φωνητική ή εννοιολογική ομοιότητα των επίμαχων σημάτων, στη συνολική εντύπωση που αυτά προκαλούν, λαμβανομένων υπόψη ιδίως των διακριτικών και κυρίαρχων στοιχείων τους. Ο τρόπος με τον οποίο ο μέσος καταναλωτής αντιλαμβάνεται τα οικεία προϊόντα ή υπηρεσίες παίζει καθοριστικό ρόλο για τη σφαιρική εκτίμηση του εν λόγω κινδύνου. Συναφώς, ο μέσος καταναλωτής αντιλαμβάνεται συνήθως ένα σήμα ως όλον και δεν εξετάζει τις διάφορες λεπτομέρειές του (βλ., σχετικώς ΔικΕΕ, αποφάσεις SABEL, EU:C:1997:528, σκέψη 23, ΓΕΕΑ κατά Shaker, EU:C:2007:333, σκέψη 35, και Nestlé κατά ΓΕΕΑ, EU:C:2007:539, σκέψη 34).

Για την εκτίμηση της ομοιότητας μεταξύ των  προϊόντων ή υπηρεσιών πρέπει να  λαμβάνονται υπόψη όλοι οι ασκούντες επιρροή παράγοντες που χαρακτηρίζουν τη σχέση  μεταξύ των προϊόντων ή υπηρεσιών. Στους παράγοντες αυτούς περιλαμβάνονται, ειδικότερα, η φύση τους, ο προορισμός τους,  η χρήση τους, καθώς και ο ανταγωνιστικός ή συμπληρωματικός χαρακτήρας τους  (ΔικΕΕ, απόφαση της 29ης  Σεπτεμβρίου 1998, C-39/97, Canon, σκέψη 23).

Αθέμιτο όφελος προσπορίζεται κάποιος από ξένο σήμα φήμης, όταν, χρησιμοποιώντας αυτό, μεταφέρει στα προϊόντα που παράγει ή εμπορεύματα ή υπηρεσίες που προσφέρει την καλή εντύπωση που έχουν για το σήμα οι συναλλαγές, δημιουργώντας την εντύπωση ότι ο δικαιούχος του σήματος φήμης βρίσκεται σε οικονομικό και εν γένει οργανωτικό δεσμό με τον τρίτο ή ότι επεξέτεινε τη δραστηριότητά του και στα προϊόντα ή τις υπηρεσίες του τρίτου και εφόσον αυτός ο (τρίτος) καρπώνεται χωρίς αντάλλαγμα την προσπάθεια του σηματούχου να καθιερώσει το σήμα του στην αγορά. Βλάβη του διακριτικού χαρακτήρα του σήματος φήμης επέρχεται, κυρίως, όταν  αυτό χάνει την ελκτική του δύναμη (ΑΠ 249/2014, ΕΕμπΔ 2014 : 1008).

Σύγκρουση μεταξύ Ονόματος Χώρου και Διακριτικού Γνωρίσματος
Το ν.δ. 146/1914 περί αθεμίτου ανταγωνισμού εφαρμόζεται σε περίπτωση σύγκρουσης με διακριτικό γνώρισμα και συμπληρωματικά – επικουρικά επί εμπορικού σήματος, εφόσον η προστασία, που παρέχουν οι ειδικές περί σημάτων διατάξεις δεν επαρκεί.

Η σύγκρουση μεταξύ διακριτικού γνωρίσματος και ονόματος χώρου επιλύεται με βάση την αρχή της χρονικής προτεραιότητας (ΜΠρΣυρ 637/1999, ΔΕΕ 1999: 1276, ΜΠρΑθ 9685/2000, ΕπισκΕΔ 2000 : 1094, ΜΠρΑθ 1250/2000, ΕΕμπΔ 2000 : 386, ΜΠρΑθ 3950/2001, ΔΕΕ 2001 : 604, ΠΠρΑθ 4327/2003, ΔΕΕ 2004 : 750, ΑΠ 606/2005).

Η χρονική προτεραιότητα κρίνεται με βάση το χρονικό σημείο γένεσης του δικαιώματος επί του διακριτικού γνωρίσματος. Στην περίπτωση του ονόματος χώρου η γένεση του δικαιώματος επί αυτού επέρχεται με την εκχώρησή του από την ΕΕΤΤ (άρθρο 9 § 1 Κανονισμού ΕΕΤΤ). Αντίστοιχα, η γένεση δικαιώματος επί διακριτικού γνωρίσματος του ουσιαστικού συστήματος (εμπορικής επωνυμίας, διακριτικού τίτλου, εμβλήματος καταστήματος, διακριτικών γνωρισμάτων προϊόντος / υπηρεσίας) λαμβάνει χώρα με την έναρξη της πραγματικής χρήσης του στις συναλλαγές και την απόκτηση διακριτικής δύναμης.

Σύμφωνα με το άρθρο 1 του ν.δ. 146/1914 περί αθεμίτου ανταγωνισμού «απαγορεύεται κατά τας εμπορικός, βιομηχανικός ή γεωργικώς συναλλαγάς πάσα προς τον σκοπόν ανταγωνισμού γενομένη πράξη αντικείμενη εις τα χρηστά ήθη. Ο παραβάτης δύναται να εναχθεί προς παράλειψιν και προς ανόρθωσιν της προσγενόμενης ζημίας». Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 13 § 1 του ίδιου νόμου «όστις κατά τας συναλλαγάς ποιείται χρήσιν ονόματος τινός, εμπορικής επωνυμίας ή ιδιαίτερου διακριτικού γνωρίσματος καταστήματος ή βιομηχανικής επιχειρήσεως ή εντύπου τινός κατά τρόπον δυνάμενον να προκαλέσει σύγχυσιν με το όνομα, την εμπορικήν επωνυμίαν ή το ιδιαίτερον διακριτικών γνώρισμα, άτινα έτερος νομίμως μεταχειρίζεται, δύναται να υποχρεωθεί υπό του τελευταίου εις παράλειψιν της χρήσεως. Ως ιδιαίτερον διακριτικών γνώρισμα θεωρείται και ο ιδιαίτερος διασχηματισμός ή η ιδιαιτέρα διακόσμησις των εμπορευμάτων, της συσκευής ή του περικαλύμματος αυτών, εφόσον είναι γνωστά εις τους σχετικούς κύκλους των συναλλαγών ως διακριτικά σημεία των ομοίων εμπορευμάτων άλλου τίνος».

Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι για την ύπαρξη αθέμιτου ανταγωνισμού με τη χρήση ξένου διακριτικού γνωρίσματος απαιτείται 1) η πράξη να έγινε κατά τις συναλλαγές και 2) δυνατότητα να προκληθεί σύγχυση (ΑΠ 2026/2007, ΑΠ 1123/2002, ΑΠ 1780/1999). Σε αντίθεση με τη γενική απαγορευτική ρήτρα του άρθρου 1 του Ν 146/1914, που απαιτεί ανταγωνιστικό σκοπό, στην περίπτωση του άρθρου 13 του ίδιου νόμου αρκεί η χρήση να γίνεται κατά τρόπο, που μπορεί να προκαλέσει σύγχυση, έστω και αν αυτή δεν γίνεται με ανταγωνιστικό σκοπό. Χρήση, που μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση, είναι η αυτούσια μίμηση και η παραποίηση, δηλαδή η χρησιμοποίηση με μικρές μεταβολές, που δεν αρκούν για να αποτραπεί η σύγχυση. Έτσι, η παραποίηση μπορεί να είναι οπτική, ηχητική, εννοιολογική ή και συνειρμική, τον δε κίνδυνο σύγχυσης μπορεί να δημιουργήσει η ομοιότητα λέξεων ή και αριθμών, που αποτελούν το γνώρισμα, εικόνων, ήχων, σχημάτων, χρωμάτων, σχεδίων, συσκευασιών, διαφημίσεων. Σημασία έχει η γενική εντύπωση, που δημιουργείται, ενώ ο κίνδυνος σύγχυσης δεν αποκλείεται, όταν η χρησιμοποίηση γίνεται με μικρές παραλλαγές (ΑΠ 1409/1980).

Κίνδυνος σύγχυσης υπάρχει, όταν, λόγω ομοιότητας δύο διακριτικών γνωρισμάτων, μπορεί να δημιουργηθεί παραπλάνηση στους συναλλακτικούς κύκλους και συγκεκριμένα σε ένα όχι εντελώς ασήμαντο μέρος των πελατών, όσον αφορά στην προέλευση των εμπορευμάτων ή υπηρεσιών από ορισμένη επιχείρηση, είτε στην ταυτότητα της επιχείρησης, είτε στην ύπαρξη σχέσης συνεργασίας μεταξύ των δύο επιχειρήσεων. Τέτοια σύγχυση πρέπει να αποφεύγεται, διότι ο σαφής σκοπός του νομοθέτη είναι, να αποτρέπονται πεπλανημένες εντυπώσεις ως προς τη δραστηριότητα μιας επιχείρησης και εκμετάλλευση της καλής της φήμης από άλλη επιχείρηση. Προϋπόθεση για να δημιουργηθεί σύγχυση από τη χρήση των διακριτικών γνωρισμάτων είναι να έχουν διακριτική δύναμη, χωρίς την οποία δεν μπορούν να επιτελέσουν τον προορισμό τους. Ο βαθμός της διακριτικής δύναμης προσδιορίζει και την έκταση προστασίας. Η ύπαρξη κινδύνου συγχύσεως αποτελεί προϋπόθεση για την προστασία όλων των διακριτικών γνωρισμάτων (ΑΠ 241/1991).

Προστασία Ενώπιον της ΕΕΤΤ
Η εκχώρηση ονομάτων χώρου με κατάληξη .gr [και όχι μόνο] εκτελείται από την ΕΕΤΤ κατόπιν σχετικής αίτησης του ενδιαφερομένου και διέπεται από την αρχή της χρονικής προτεραιότητας (first come – first served basis) (άρθρο 7 § 1 Κανονισμού ΕΕΤΤ).

Κατόπιν καταγγελίας δικαιούχου εμπορικού σήματος ή άλλου διακριτικού γνωρίσματος, ένα ήδη καταχωρημένο όνομα χώρου με κατάληξη .gr μεταβιβάζεται στον καταγγέλλοντα, εφόσον “το όνομα χώρου είναι ταυτόσημο ή παρόμοιο σε βαθμό που να προκαλεί σύγχυση με όνομα για το οποίο υφίσταται δικαίωμα βάσει εθνικής ή κοινοτικής νομοθεσίας και το εν λόγω Όνομα Χώρου με κατάληξη .gr (α) καταχωρήθηκε από φορέα, ο οποίος δεν έχει δικαιώματα ή έννομο συμφέρον επί του ονόματος ή/και (β) καταχωρήθηκε ή χρησιμοποιείται με κακή πίστη” (άρθρο 10 § Α2 Κανονισμού ΕΕΤΤ).

Διαγραφή ονόματος χώρου λαμβάνει χώρα και μετά από απόφαση δικαστηρίου ή διαιτητικού οργάνου εκτελεστή στην Ελλάδα, με την οποία διατάσσεται η διαγραφή συγκεκριμένου Ονόματος Χώρου με κατάληξη .gr (άρθρο 10 § 2 και 12 Κανονισμού ΕΕΤΤ). Είναι δε δυνατή και η προσωρινή απενεργοποίηση ονόματος χώρου είτε με σχετική απόφαση δικαστηρίου είτε με έκδοση απόφασης της ΕΕΤΤ με βάση την ενώπιόν της διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων (άρθρο 11 Κανονισμού ΕΕΤΤ).

Το παράβολο για την υποβολή καταγγελίας – αίτησης μεταβίβασης ονόματος χώρου ενώπιον της ΕΕΤΤ ανέρχεται στα 200 Ευρώ για φυσικά και στα 400 Ευρώ για νομικά πρόσωπα (άρθρο 22 § 4 Κανονισμού ΕΕΤΤ).

Η μεταβίβαση του ονόματος χώρου γίνεται με την έκδοση απόφασης της ΕΕΤΤ, με την οποία διατάσσεται η ανάκληση του δικαιώματος αποκλειστικής χρήσης από τον υφιστάμενο κάτοχο και η μεταβίβαση στον καταγγέλλοντα− αιτούντα την μεταβίβαση. Στην περίπτωση αυτή ο καταγγέλλων−αιτών την μεταβίβαση συνυποβάλλει τα στοιχεία της ταυτότητάς του σύμφωνα με το Υπόδειγμα του Παραρτήματος ΙΔ του Κανονισμού. Το κόστος της δήλωσης μεταβίβασης καλύπτεται από το καταβληθέν τέλος για την διεξαγωγή ακρόασης ενώπιον της ΕΕΤΤ. Τα ίδια ισχύουν και σε περίπτωση σχετικής απόφασης δικαστηρίου (άρθρο 13 § 1 β’ του Κανονισμού ΕΕΤΤ).

Προσωρινή Δικαστική Προστασία
Εφόσον υφίσταται επείγουσα περίπτωση ή/και επικείμενος κίνδυνος, ο  δικαιούχος παρανόμως προσβαλλόμενου εμπορικού σήματος από όνομα χώρου μπορεί να ζητήσει να υποχρεωθεί ο δικαιούχος του προσβάλλοντος ονόματος χώρου να παύσει και να παραλείπει στο μέλλον κάθε χρήση του σήματος ως ηλεκτρονική διεύθυνση στο διαδίκτυο ή κατά οποιονδήποτε άλλο τρόπο (άρθρο 153 § 8 του Ν. 4072/2012, άρθρα 731 και 732 του ΚΠολΔ). Αντίστοιχα δικαιώματα προσωρινής δικαστικής προστασίας έχει και ο δικαιούχος παρανόμως προσβαλλόμενου διακριτικού γνωρίσματος από όνομα χώρου (άρθρο 1 και 13 του ν.δ. 146/1914).

Εντούτοις, ο  δικαιούχος παρανόμως προσβαλλόμενου εμπορικού σήματος από όνομα χώρου μπορεί να ζητήσει και την προσωρινή διακοπή διαδικτυακής πρόσβασης στο όνομα χώρου από τον μεσάζοντα – καταχωρητή αυτού (άρθρο 153 § 8 του Ν. 4072/2012). Σε περίπτωση δε προσβολών που διαπράττονται σε εμπορική κλίμακα και εφόσον ο δικαιούχος του σήματος αποδεικνύει την ύπαρξη περιστάσεων που είναι δυνατόν να θέσουν σε κίνδυνο την καταβολή της αποζημίωσης που έχει ζητήσει με τακτική αγωγή και προσκομίζει ευλόγως διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία, ότι το σήμα του προσβάλλεται ή επίκειται προσβολή του, το αρμόδιο δικαστήριο μπορεί να διατάσσει τη συντηρητική κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του καθού, καθώς και τη δέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών του. Για το σκοπό αυτόν ζητεί από τον προσβολέα την κοινοποίηση τραπεζικών, χρηματοοικονομικών ή εμπορικών εγγράφων ή την προσήκουσα πρόσβαση στις σχετικές πληροφορίες με τον όρο ότι διασφαλίζεται η προστασία των εμπιστευτικών πληροφοριών (άρθρο 153 § 3 του Ν. 4072/2012).

Τα ασφαλιστικά μέτρα του δικαιούχου εμπορικού σήματος μπορεί να διαταχθούν και χωρίς προηγούμενη ακρόαση του καθού, ιδίως όταν τυχόν καθυστέρηση θα προκαλούσε ανεπανόρθωτη ζημία στον δικαιούχο του σήματος (άρθρο 153 § 4 του Ν. 4072/2012). Προκειμένου το αρμόδιο δικαστήριο να λάβει τα ανωτέρω μέτρα μπορεί να ζητήσει από τον αιτούντα να προσκομίσει κάθε ευλόγως διαθέσιμο αποδεικτικό στοιχείο για να σχηματίσει την πεποίθηση ότι το δικαίωμα του προσβάλλεται ή ότι επίκειται προσβολή του (άρθρο 153 § 5 του Ν. 4072/2012).

Αρμόδιο για τη λήψη των ασφαλιστικών μέτρων του δικαιούχου εμπορικού σήματος είναι το μονομελές πρωτοδικείο τόσο της περιφέρειας, στην οποία ευρίσκονται τα προϊόντα ή παρέχονται οι υπηρεσίες, όσο και της περιφέρειας που εδρεύει η επιχείρηση, της οποίας τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες φέρουν το προσβαλλόμενο σήμα (άρθρο 153 § 7 του Ν. 4072/2012).

Κύρια Δικαστική Προστασία Εμπορικού Σήματος  από Όνομα Χώρου
Ο δικαιούχος παρανόμως προσβαλλόμενου εμπορικού σήματος από όνομα χώρου έχει αξίωση για (άρθρο 150 § 1 και 5 του Ν. 4072/2012) :

  • Την άρση της προσβολής.
  • Την παράλειψη της προσβολής στο μέλλον.
  • Εφόσον υπάρχει υπαιτιότητα, αποζημίωση κατά τις διατάξεις των άρθρων 914 επ. ΑΚ.
  • Εφόσον υπάρχει υπαιτιότητα και πληρούνται οι λοιπές προϋποθέσεις του νόμου, χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης κατά τις διατάξεις των άρθρων 914 – 932 ΑΚ.

Εφόσον το δικαστήριο καταδικάσει σε παράλειψη πράξης, απειλεί για κάθε παράβαση χρηματική ποινή 3.000 έως 10.000 ευρώ υπέρ του δικαιούχου, καθώς και προσωπική κράτηση μέχρι ένα έτος. Το ίδιο ισχύει και όταν η καταδίκη γίνεται κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Κατά τα λοιπά ισχύει το άρθρο 947 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (άρθρο 150 § 2 του Ν. 4072/2012).

Η αποζημίωση μπορεί να υπολογισθεί και με βάση το ποσόν το οποίο θα είχε καταβάλει ο προσβάλλων για δικαιώματα ή λοιπές αμοιβές, αν είχε ζητήσει την άδεια χρήσης από τον δικαιούχο (άρθρο 150 § 6 του Ν. 4072/2012). Το δικαστήριο κατά τον προσδιορισμό της αποζημίωσης λαμβάνει υπόψη του, μεταξύ άλλων, τις αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις, καθώς και την απώλεια κερδών που υφίσταται ο δικαιούχος και τα τυχόν οφέλη που αποκόμισε ο προσβάλλων το σήμα (άρθρο 150 § 7 του Ν. 4072/2012). Από την άλλη, αν δεν υπάρχει υπαιτιότητα του υπόχρεου, ο δικαιούχος μπορεί να αξιώσει είτε το ποσό, κατά το οποίο ο υπόχρεος ωφελήθηκε από την εκμετάλλευση του σήματος χωρίς τη συγκατάθεση του, είτε την απόδοση του κέρδους που ο υπόχρεος απεκόμισε από την εκμετάλλευση αυτή (άρθρο 150 § 8 του Ν. 4072/2012).

Η αγωγή εγείρεται ενώπιον του αρμόδιου μονομελούς πρωτοδικείου, ανεξαρτήτως ποσού και δικάζεται κατά την τακτική διαδικασία. Η αξίωση για αποζημίωση παραγράφεται μετά πενταετία από το τέλος του έτους κατά το οποίο έγινε το πρώτον η προσβολή. Επί διακοπής της παραγραφής νέα παραγραφή αρχίζει από τη λήξη του έτους στο οποίο συνέπεσε το πέρας της διακοπής. Οι παραπάνω αξιώσεις πρέπει να εισαχθούν και στο αρμόδιο πολυμελές πρωτοδικείο, εφόσον ζητείται η άρση της προσβολής και η παράλειψή της στο μέλλον (άρθρο 150 § 9 και 10 του Ν. 4072/2012).

Προκειμένου για ταυτόσημο σήμα για ταυτόσημα προϊόντα ή υπηρεσίες, καθώς και για σήμα που διαφέρει ως προς τα στοιχεία που δεν μεταβάλλουν το διακριτικό του χαρακτήρα, για την πλήρη απόδειξη προσβολής αρκεί η προσκόμιση του πιστοποιητικού καταχώρισης του προσβαλλόμενου σήματος (άρθρο 150 § 11 του Ν. 4072/2012).

Με την αξίωση για την άρση της προσβολής ο δικαιούχος μπορεί να ζητήσει από τον μεσάζοντα – καταχωρητή του προσβάλλοντος ονόματος χώρου την διακοπή διαδικτυακής πρόσβασης σε αυτό. Το δικαστήριο διατάσσει εκτέλεση των μέτρων αυτών με έξοδα του κατόχου του ονόματος χώρου (άρθρο 150 § 2 και 4 του Ν. 4072/2012).

Κύρια Δικαστική Προστασία Διακριτικού Γνωρίσματος από Όνομα Χώρου
Ο δικαιούχος παρανόμως προσβαλλόμενου διακριτικού γνωρίσματος από όνομα χώρου έχει αξίωση για (άρθρο 1 και 13 του ν.δ. 146/1914) :

  • Την άρση της προσβολής.
  • Την παράλειψη της προσβολής στο μέλλον.
  • Εφόσον υπάρχει υπαιτιότητα, αποζημίωση κατά τις διατάξεις των άρθρων 914 επ. ΑΚ (ΑΠ 1131/1995, ΑΠ 241/1991).
  • Εφόσον υπάρχει υπαιτιότητα και πληρούνται οι λοιπές προϋποθέσεις του νόμου, χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης κατά τις διατάξεις των άρθρων 914 – 932 ΑΚ.

Ο παραβάτης των ανωτέρω διατάξεων μπορεί να υποχρεωθεί σε παράλειψη χρήσεως του διακριτικού γνωρίσματος, από το οποίο μπορεί να προκληθεί η σύγχυση που προαναφέρθηκε ή και σε αποζημίωση εκείνου που ζημιώθηκε, αν γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει, ότι με τη χρήση αυτή μπορούσε να προκληθεί σύγχυση (ΑΠ 711/1988) ως και σε άρση της προσβολής, η οποία μπορεί να συνίσταται και στην κατάσχεση και καταστροφή.

Νομική Συμβουλή : Εφόσον διαπιστώνετε ότι domain name ή διακριτικό γνώρισμα, που έχετε στην κατοχή σας, έρχεται σε σύγκρουση με domain name ή διακριτικό γνώρισμα τρίτων, συμβουλευτείτε δικηγόρο για τα δικαιώματά σας.

Περισσότερα
Υπ’ αρ. 750/02/19-2-2015 απόφαση ΕΕΤΤ με τίτλο «Κανονισµός Διαχείρισης και Εκχώρησης Ονοµάτων Χώρου (Domain Names) με κατάληξη .gr και άλλες διατάξεις (ΦΕΚ 412/Β/24-03-2015).
Ν. 4072/2012 για τα σήματα (ΦΕΚ 86/Α/11-04-2012).
Ν.Δ. 146/1914 περί αθεμίτου ανταγωνισμού.